Zanim napełniono wodą zbiornik Jeziorsko jego miejsce zajmowały typowe dla szerokiej, nizinnej doliny rzecznej rozległe kompleksy łąk i pastwisk. Całość urozmaicały starorzecza, niewielkie zabagnienia oraz kępy i szpalery zadrzewień. Obecnie podobny krajobraz można jeszcze spotkać na południe od terenu zbiornika i mostu na rzece Warcie, a gwarancją jego utrzymania jest ekstensywne użytkowanie rolnicze – wypas i koszenie. W związku z obniżeniem maksymalnego poziomu piętrzenia wody w zbiorniku, próby odtworzenia podobnych siedlisk trwają także w jego południowej części, gdzie wcześniej uległy zanikowi wskutek szybkiego wkraczania wysokiej roślinności szuwarowej i zarośli wierzbowych.

Skąd potrzeba takiego działania? Otwarte, okresowo zalewane łąki i pastwiska są miejscem gniazdowania wyjątkowo bogatego i cennego zespołu ptaków lęgowych. Nieomal wszystkie jego gatunki prezentują w ostatnich latach tendencję do zmniejszenia liczebności.

Do szczególnie interesujących form należą przedstawiciele grupy bekasowców, ptaków o długich dziobach, służących im do poszukiwania i chwytania bezkręgowców, stanowiących ich pokarm, w miękkim, wilgotnym gruncie. Wśród tych, które ciągle jeszcze gniazdują na nadwarciańskich łąkach należy największy spośród nich rycyk, a także dwa mniejsze gatunki krwawodziób i bekas. Od końca kwietnia do początków czerwca, jeśli tylko rycyki i krwawodzioby podejmują gniazdowanie, można je bez trudu zaobserwować, są bowiem niezwykle hałaśliwe i ruchliwe. Najpierw wykonują loty tokowe, potem zaś przejawiają zaniepokojenie pojawianiem się w pobliżu gniazd lub kryjących się w roślinności piskląt lotnych innych ptaków, zwierząt gospodarskich lub ludzi. Bekas jest dużo bardziej skryty, ale samce tego gatunku również wykonują lot tokowy w czasie, którego wydają bardzo charakterystyczny, choć niezbyt głośny „beczący” głos (stad nazwa bekas!), który powstaje wskutek drgania sterówek, kiedy ptak gwałtownie zniża lot.

Rycyki i krwawodzioby zwykle gniazdują w luźnych koloniach, a towarzyszą im zwykle pary, pokrewnego gatunku, niegdyś bardzo pospolitego, a dziś także katastrofalnie obniżającego swoją liczebność – czajki. Podmokłe łąki to także miejsce gniazdowania dwóch ciekawych gatunków kaczek – cyranki i płaskonosa. Cyranka ciągle tu regularnie gniazduje, choć liczba par lęgowych uległa dużej redukcji, ale płaskonos stał się skrajnie nieliczny i do lęgów prawdopodobnie przystępuje już tylko nieregularnie.

Na łąkach obserwujemy często żerujące bociany białe, gniazdujące w okolicznych wsiach. Samo koryto rzeczne Warty i jego bezpośrednie otoczenie jest miejscem, gdzie także można spotkać rzadkie i niezwykle ciekawe gatunki ptaków.

Na szczególną uwagę zasługuje remiz, niewielki ptak wróblowy, budujący misterne, zwieszające się nad wodą z gałęzi drzew gniazdo oraz bardzo kolorowy zimorodek, który gniazduje w norkach wykopanych przez siebie w urwistych, nadrzecznych brzegach.

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego na lata 2014– 2020